طلایی گذاشتی/

ساقی اینجا به احترام تولد تو یک شمعدانی و یک شمعدان خالی و یک شمع جدا جدا در حال سوختنند
دل من را که نگو...

من این آرزو را همیشه فریاد میزنم که پانزده روز تولد بهاری خودم را به عدد هفت تولد بهاری تو ، مثل سبزه هایی که روز سیزده به هم گره می زنند به هم گره بزنم و با هم جشن بگیریم/

ساقی! من تمام شکوفه هایی را که پیش از تولد تو روییدند تنبیه می کنم

در خیالم هزار بار پانزده فروردین و هفت خرداد را عاشقانه جمع زدم و نذر کردم اگر برای هم شدیم بیست و دو دل شکسته را بند بزنم ولی گویا نمیشود
چون در آن صورت بیست و دو هزار دل از شدت نرسیدن به تو می شکند که پیش بیست و دو دلی که نذر کردم به دست بیاورم هیچ است/

مهربان! خوش آمدی
قدم روی چشم عدد یک گذاشتی که تولدت را با آن ساختی
لطف کردی دستی هم بر سر ماه سوم بهار کشیدی
عجب ساقی
عجب گلی زدی به بهار
تو ثابت کردی که با یک گل هم بهار می شود/

ساقی خوب خرداد را بهشت کردی
گل کاشتی عروسک
چه شانسی داشت فصلی که تو تحویلش گرفتی
جان همین روز عزیز تولدت
چند نفر سفارشش را کرده بودند؟

چقدر مهربانی که گذاشتی روزهای هفته هر کدام یک سال مزه ی کیک تولد ترا زیر ساعتهای نازنینشان سپری کنند
امسال منت سر دوشنبه گذاشتی
سه شنبه دق نکند خوب است/

من امروز به نیت گام نهادن تو به نوزدهمین سال زندگی
نوزده گلدان را آب می دهم
نوزده کبوتر را آزاد می کنم
نوزده گل را نمی گذارم کودکان بازیگوش بچینند
نوزده بار به روی رهگذران خسته لبخند می زنم
نوزده هزار بار آه می کشم
نوزده هزار بار سر بر آسمان کرده و دعایت می کنم
نوزده بار خوشبختی ات را از خدا می خواهم و می گیرم
نوزده بار خدا را با نوزده هزار لحن مختلف با نوزده حالت سبز با نوزده اشک زلال صدا می زنم و
نوزده بار بر روی نوزدهمین برگ دفتر خاطرات نوزده صفحه ای ام می نویسم:

ساقی
نوزده بار به توان نوزده هزار بار
عدد هفت تولدت مبارک/

کسی که نوزده هزار سال آینده هم همین قدر دوستت دارد
عروسک نوزده سالگی مبارک/

نه اصلاً خیلی ساده
هستی من تولدت مبارک/

دوشنبه 7
خرداد ماه 1386
00:00